Gevoelens op de werkvloer

Belangrijke signalen

In onze trainingen benadrukken we dat gevoelens – aangenaam of onaangenaam – belangrijke signalen zijn voor onderliggende behoeften. De erkenning en vervulling van die behoeften is cruciaal om in je kracht staan.

Het werkt! En toch is het niet altijd gemakkelijk.

Oplossing of verbinding?

Collega’s gaan in gesprek om elkaar beter te begrijpen, pistes te bespreken om efficiënter om te gaan met gegevens en situaties, spanningsvelden te benoemen en afspraken te maken…

In die zin moedigen we leidinggevenden en medewerkers aan om directe feedback te geven aan collega’s als ze gefrustreerd zijn en de voor hen belangrijke behoeften niet vervuld worden.

Maar als de druk op het vinden van een sluitende oplossing groter is dan de bereidheid om met elkaar in verbinding te zijn, wordt het moeilijk. Op die momenten wordt namelijk voorbijgegaan aan de behoeften van mensen. Als belangrijke behoeften niet erkend worden of onvoldoende worden ingelost worden, ontstaat er ontstaat frustratie, ontmoediging, teleurstelling of angst. Dit kan leiden tot persoonlijke aanvaringen, mensen die zich terug trekken of demotivatie.

Voorbeeld

Kramp en afstand

Chris is een ancien in een waarden-gedreven organisatie; hij heeft binnen de organisatie zowat alle watertjes doorzwommen, allerlei evoluties meegemaakt en draagt de missie van de organisatie in zijn hart.
Hoewel hij vertrouwen heeft in de huidige ontwikkelingen, schiet hij geregeld in een kramp als nieuwe ideeën de gangbare vervangen of als hij gevraagd wordt te delen in de werklast en tijd vrij te maken voor de ontwikkeling van nieuwe projecten.
Die kramp komt er al eens heftig uit: van kritiek tot roepen, hoofdpijn en slapeloze nachten.
Zijn collega’s doen er intussen alles aan om deze uitbarstingen te voorkomen. Niets is immers meer beangstigend dan een collega die over de rooie gaat. Maar deze terughoudendheid eist ook zijn tol: nieuwe ideeën worden ingehouden, contacten worden voorzichtig en niemand durft hem nog aan te spreken of te passeren.

Verbinding vraagt moed

Tijdens een trainingsdag zoomen we in op behoeften en gevoelens, observaties en verzoeken. Stilaan krijgen de teamleden klaarheid over de thema’s die hen bezighouden. Ook groeit het inzicht dat ze Chris hierin te betrekken hebben, als ze zichzelf en hem au serieux willen nemen.
Het grootste obstakel bij de collega’s lijkt de angst om het hem ongemakkelijk te maken wanneer ze opkomen voor hun eigen behoeften aan vooruitgang.
En ook voor Chris is het een confronterende dag: beseffen dat je ook op een andere manier je punt kan maken – tenminste als je er de tijd voor neemt – en de gêne dat dat tot hiertoe nauwelijks lukte.
Door de gevoelens en behoeften bij iedereen ademruimte te geven en door naar elkaar te luisteren, vindt het team en Chris een manier om terug in dialoog te gaan. Door stil te staan en te beseffen wat belangrijk is, wordt de basis gelegd om rustiger naar de uitdagingen en projecten te kijken.

Aan de slag

Als je de verbinding wil aangaan met collega’s heb je het risico te nemen om je eigen behoeften kenbaar te maken en open te staan voor de reactie van de ander.

• Het inbrengen van jouw gevoelens en behoeften is een belangrijke stap om die verbinding te realiseren.
• Luisteren naar de gevoelens en behoeften van je gesprekspartner is een volgende stap.

Als je erin slaagt om zorg te blijven dragen voor je eigen behoeften zonder de behoeften van de ander over het hoofd te zien, draag je ertoe bij dat iedereen meer zichzelf kan zijn binnen jouw organisatie. Verbindende Communicatie maakt het mogelijk om die feedback heel specifiek en persoonlijk te maken en de ander uit te nodigen tot concrete actie.

Zo staan teamleden meer in hun kracht en wordt samenwerken weer leuk.